 |
| Rocheraux, Jean-Andoche Junot, duc d'Arrantès, Musée national des châteaux de Malmaison et de Bois-Préau |
De president van de rechtbank deed het voorstel dat de strijdvraag tussen de onbetwistbaar ,,echte" hertog van Abrantes en „de heer" Michel Junot uit de wereld wordt geholpen door de ondertekening van een officieel stuk. In dit stuk zou de vader van prinses Carolines echtgenoot Philippe Junot vastleggen, dat hij er geen bewijs voor heeft dat hij, zoals hij hardnekkig staande houdt, afstamt van de Napoleontische generaal Junot, Duc d'Abrantes. De beide partijen moeten voor 7 maart hun standpunt bepalen. De zaak was aanhangig gemaakt door Hertog Maurice Abrantes, die er bezwaar tegen heeft dat Michel Junot zich telg uit zijn geslacht noemt.
Toelichting
De titel van hertog van Abrantes was een Spaanse adellijke titel, op 23 maart 1642 toegekend door koning Philips IV van Spanje aan de Portugese edelman Alfonso de Lencastre, markies van Porto Seguro. Een tweede toekenning in de vorm van een erkenning (die niets met de voorgaande van doen heeft) vond plaats op 9 december 1753 door koning Jozef I van Portugal aan Ana Maria Catarina Henriqueta de Lorena, 3e markiezin van Abranntes en 9e gravin van Penaguião. Als gevolg van de weigering van de Portugese continentale blokkade zond Napoleon generaal Jean Andoche Junot met een leger om het land binnen te vallen. Junot stak de grens richting Lissabon over bij Abrantes, waar het leger een tijdelijke rustplaats inrichtte. Napoleon kende aan Junot hiervoor in 1808 de titel Duc d'Abrantès toe als een overwinningstitel. De titel is in Portugal nooit erkend. De titel is sinds 1982 uitgestorven.
Bronnen:
Nobreza de Portugal e do Brasil, Vol. II, pp. 203-208, Lisbon, Zairol, 1989.
Chartrand, René. Vimeiro 1808. London: Osprey Publishing, 2001. ISBN 1-84176-309-8
Reformatorisch Dagblad, 9 februari 1979
Haythornthwaite, Philip. Napoleon's Commanders (1) c1792-1809. London: Osprey Publishing, 2001. ISBN 1-84176-055-2
